سکوت آیینه
*كپي برداری از دلنوشته هاي اين سايت بدون ذکر اسم نويسنده ممنوع ميباشد*
سلام مهربان من
باز به خوابم آمدی
باز یک خواب تکراری
و باز همان شعر تکراریم را می نویسم
شهر دلم پر از آدمهای خسته و ساکتند
مهربانم!
خوش آمدی
وقتی چشمانم به روی هم میرفت
خودم را به آغوش تو سپردم تمام شب را،
هذیان نمیگویم!
اما تو فقط در دنیایِ چشمانِ بستهٰ منی
وقتی تو از اینجا تا همه جا، هیچ کجا نیستی پس کجایی!؟
وقتی مردمانِ شهرِدلم به من میخندند و حرف نمیزنند
من حتی یک قطره اشک هم نمیریزم
که کسی مرا صدا نزند چون کسی مرا مثل تو صدا نمیزند
همه خسته شده اند از منتظر ماندن من
کمی دارد دیر میشود که از خواب بیدار شوم
کمی هوشیارم کن تا مردم خسته شهر کمتر بهانه گیری کنند
مهربان من
پس کی صبح میشود؟
#نگار_دزکی_زاده
18/03/2019
نمایش این کد فقط در ادامه مطلب
نویسنده : نگار دزکی زاده |
آخرین مطالب ارسالی
به جا مانده ام!
ريز بيني در تار و پود زندگي
بدون تو بکجا باید میرفتم؟
باورهای بزرگمان در قالب یک قاصدک کوچک جای میگرفت
تمام آنچه در سر دارم خدائيست که مرا آنچه هستم آفريد
منِ بیدل از هر چه بگی میترسم
من باورت دارم
به دنبال آسمان نگرد گاهي آسمان همين نزديكيهاست
دیشب انگار تمام شب
خیالم خام است میدانم
ريز بيني در تار و پود زندگي
بدون تو بکجا باید میرفتم؟
باورهای بزرگمان در قالب یک قاصدک کوچک جای میگرفت
تمام آنچه در سر دارم خدائيست که مرا آنچه هستم آفريد
منِ بیدل از هر چه بگی میترسم
من باورت دارم
به دنبال آسمان نگرد گاهي آسمان همين نزديكيهاست
دیشب انگار تمام شب
خیالم خام است میدانم
